Czym jest ROZWÓJ DUCHOWY?

#rozwójduchowy #rozwój #duchowy #duchowość #jakrozwijaćsięduchowo #cotojestrozójduchowy

Rozwój duchowy to bardzo fascynujący i wieloaspektowy proces, który obejmuje poszukiwanie głębszego zrozumienia siebie, swojego miejsca w świecie i połączenia z czymś większym niż my sami. W odróżnieniu od rozwoju fizycznego czy intelektualnego, rozwój duchowy koncentruje się na wewnętrznym życiu człowieka, jego wartościach, przekonaniach i duchowej świadomości. Poniżej przygotowałam dla Ciebie mój czytelniku - przewodnik po rozwoju duchowym, jeśli będziesz mieć więcej pytań, zawsze możesz odezwać się do mnie osobiście poprzez instagram lub e-mail.

Wystarczy, że klikniesz w podświetlony instagram i e-mail lub zeskanujesz poniższy kod QR, który przeniesie Ciebie do mojego profilu na instagramie. 

Czym jest rozwój duchowy?

Rozwój duchowy można zdefiniować jako proces dążenia do osiągnięcia wyższego poziomu świadomości i zrozumienia. Obejmuje on refleksję nad sensem życia, poszukiwanie głębszego zrozumienia siebie i otaczającego świata oraz dążenie do harmonii i wewnętrznej równowagi, która oczywiście w późniejszym procesie oddziałuje również na ten zewnętrzny. Rozwój duchowy nie jest jednorazowym wydarzeniem, lecz ciągłą podróżą, która może trwać nawet całe życie. W mojej podróży rozwoju duchowego, doświadczyłam naprawdę wielu życiowych lekcji, z których z czasem zmuszona byłam wyciągnąć wnioski, z niektórych jednak wyciągałam je później, co jak najbardziej jest w porządku. Często za rozwojem duchowym stoją zmiany, które wywierają znaczący wpływ na dalszą naszą egzystencje, jeśli chodzi o moje osobiste doświadczenia, było to zmienienie miejsca zamieszkania, co być może brzmi lekko w czytanej treści, ale z ręką na sercu powiem Ci, że nie, nie spodziewałam się, że kiedykolwiek do takiego zjawiska dojdzie w moim życiu, a więc był to również pewien krok (oczywiście jeden z wielu, jaki mnie spotkał) w drodze ku zmianom. Następnie siłą rzeczy musiałam sprostać adaptacji w nowym otoczeniu, budowaniu tutaj swojego miejsca, do którego teraz przyszło mi wracać każdego dnia. Niczego oczywiście nie żałuję i jestem wdzięczna za taką możliwość. Był to krok do mojej wewnętrznej jak i zewnętrznej zmiany, do niezależności, do radzenia sobie nawet przez krótki okres czasu samej bez niczyjej pomocy w obcym mieście, jednakże wiara w to, że będzie dobrze i jest to jeden z kolejnych etapów, pomogło mi go przejść dość łagodnie. Miałam wtedy blisko siebie bardzo przychylne dla mnie osoby o wielkich sercach, za co jestem bardzo wdzięczna. Wiele przyjaźni niestety się rozpadło - bo nimi nie było. Ujrzałam ich prawdziwe twarze. Moja wibracja się zwiększyła, więc naturalnym było, że byliśmy na całkowicie innym poziomie odczuwania świata i tego co nas otaczało. Odpuściłam to, aby iść dalej, lecieć, odczepić z moich kostek niewidzialne, ale bardzo ciążące na nich kotwice. Było co raz mniej rzeczy i spraw, które nas łączyły, co raz więcej dzieliło oraz wartości, które okazało się, że mieliśmy całkowicie inne. Wiele zachowań wśród moich bliskich uważałam za niemoralne i nieetyczne, dlatego postanowiłam odciąć się od toksycznych dla mnie relacji ciągnących w dół. Dziś, nie będę akceptowała tego, że wśród osób dla mnie przychylnych bywały takie, które za jedyny w cel życiu mają wykorzystywanie innych, oszustwa, płaskie i prostolinijne życie, skąpy materializm i szare bytowanie, które trzymało mnie przy nich, opóźniając mój wzrost duchowy - bo moje życie takim nie jest, musiała zajść zmiana, porzucić stare nawyki, wiedzieć jakich błędów nie powielać i nie chciałam w takim towarzystwie egzystować, już nie wspominając, że jedyną formą w jakiej mogliśmy się spotkać to płytkie spotkanie w barze przy procentach czy rozmowa o pogodzie... Mierzyłam nieco wyżej. Potrzebowałam wartości. A najsmutniejszym chyba podsumowaniem tychże doświadczeń było to, że nigdy nie usłyszałam od kogoś w tamtym czasie dla mnie bliskiego, że słuchaj "Dziękuję, że jesteś, potrzebuję Cię". Postanowiłam o tym napisać, bo podczas mojej podróży spotkałam osoby, z którymi znałam się powierzchownie i naprawdę krótko, ale potrafiły wyrazić mi uznanie, wdzięczność, wsparcie i nasze połączenie oraz wspólnotę. Usłyszałam ogrom pięknych słów, otulona zostałam naprawdę cudownymi emocjami i wibracjami, stąd pozwoliłam sobie porównać, że właśnie tego mi brakowało we wcześniejszych relacjach, obiektywności, miłości, ciepła i zjednoczenia. W momencie, gdzie myślałam, że miałam przyjaciół, nie miałam tak naprawdę ani jednego. Dlaczego? Bo dla nikogo ja nie byłam ważna na tyle aby w takiej formie potraktować mnie dobrze, coś dla mnie zrobić, według mnie minimum, dla nich rzecz nieoczywistą i niemożliwą do zrealizowania. Stąd rozwój duchowy, siłą rzeczy, dla mojego dobra, stworzył okazję do zauważenia, czego naprawdę potrzebuję i od czego warto się w końcu wyłamać, a z czym pogodzić, zmienić, pożegnać. I dziś, wiem, że tak musiało być, dlatego rozwój duchowy - zmienia wszystko, u mnie, zaczęło się od otoczenia i życia społecznego.  

Był to dla mnie naprawdę trudny proces łamiący mi przysłowiowo serce. To naturalne, że otoczenie i ludzie się zmieniają. Dlatego ważnym jest, aby z biegiem rozwoju duchowego czy po prostu jakiegokolwiek rozwoju i pójścia na przód, akceptować zmiany i świadomie dawać rzeczom i ludziom - odejść. A jeśli odchodzą one/oni, nie gonić usilnie, odpuszczać, akceptować, iść przed siebie z podniesioną głową i robić swoje. Dać się zadziać. Bo nic, nie dzieje się bez przyczyny. Dlatego ważnym jest kontrolować emocje, słuchać własnych potrzeb i dbać o siebie. Jesteśmy dla samych siebie priorytetem, pamiętaj! A przykładowo czas, który poświęcałam na fałszywych nieprzychylnych przyjaciół spożytkowałam później dla siebie, stąd mój ogromny skok, a samorozwój zaczął gwałtownie wzrastać tworząc przepaść między tym jak żyłam 2 lata temu i przepaść pomiędzy mną a tamtymi sprawami i ludźmi, oraz rok temu, a tym jak jest teraz. To był proces. Napisałam akurat o zmianie miejsca zamieszkania i ludziach, bo jednak byłam bardzo aktywna i zaangażowana w życie najbliższych, dlatego te zmiany wywierały na mnie ogromny wpływ. A planów co dalej; ciągle mam wiele, te ostanie 2 lata, tak naprawdę również i rok, naprawdę był przełomowy, a wiedząc ile przede mną projektów, planów i nauki... raduję się niezmiernie! To piękne.  

Dlaczego warto rozwijać się duchowo?

Rozwój duchowy przynosi wiele korzyści, zarówno na poziomie osobistym, jak i społecznym. Oto kilka powodów, dla których warto się nim zainteresować:

❀ Lepsze zrozumienie siebie: Poznanie i zrozumienie swoich wartości, przekonań i celów życiowych. Bo gdy wiemy czego chcemy, potrzebujemy i potrafimy zaspokajać swoje potrzeby pierwsze, jakość wszczętych projektów przebiega pomyślniej i lżej, tak jak planowanie, celowość, sens życia i kierunek w jakim pragniemy podążać. 

❀ Większa wewnętrzna harmonia: Osiągnięcie spokoju ducha i równowagi emocjonalnej poprzez kontrolę swoich reakcji, emocji i harmonii zdrowia psychicznego oraz wszelkich rzeczy powiązanych z układem nerwowym. 

❀ Poprawa relacji: Lepsze zrozumienie i empatia wobec innych ludzi, umiejętność odpuszczania, uwalniania emocji, akceptacji, wyrozumiałości, szacunku i braterstwa i komunikacji, otaczanie się wśród osób o podobnych wibracjach, polepszenie sytuacji życiowej na tle partnerstwa, przyjaźni czy ogólnie kontaktów międzyludzkich np. w miejscach publicznych czy pracy.

❀ Zwiększenie odporności na stres: Umiejętność radzenia sobie z trudnościami i wyzwaniami życiowymi. Zmiana reakcji na istotę problemu, łagodniejsze podejście do odbioru stresorów, które z późniejszym i większym doświadczeniem, oddziałują na nasz organizm o wiele lżej niż wcześniej. Niskie wibracje gniewu, żalu czy złości, niedołężności - łagodnieją poprawiając przy tym ogólną jakość życia i zdrowia. 

❀ Głębsze poczucie sensu: Znalezienie sensu i celu w życiu, co prowadzi do większej satysfakcji i spełnienia. 2 lata temu jeszcze nie wiedziałam, że będę w tym danym miejscu tu i teraz, że będę rozwijać się w tak szybkim tempie oraz, że nauka łatwo będzie dla mnie przyswajalna. Przez głowę by mi nie przeszło, że dziś, będę wiedzieć, że ta forma nauk i rozwoju, może być moją mantrą, sensem i sposobem na życie w spełnieniu. 

Czy rozwój duchowy to to samo co religia?

Choć rozwój duchowy i religia mogą się przenikać, nie są to pojęcia tożsame. Religia odnosi się do zorganizowanych systemów wierzeń, praktyk i rytuałów, które są wspólne dla określonej grupy ludzi. Rozwój duchowy natomiast jest bardziej indywidualnym procesem, który niekoniecznie musi być związany z jakąkolwiek religią. Można rozwijać się duchowo zarówno w ramach religii, jak i poza nią, np. poprzez medytację, refleksję, czy chociażby kontakty z naturą.

Jak praktykować rozwój duchowy?

Praktykowanie rozwoju duchowego może przybierać różne formy, w zależności od indywidualnych preferencji i potrzeb. Oto kilka sposobów, które mogą pomóc w tej podróży:

❀ Medytacja oraz regularna praktyka medytacji pomaga w osiągnięciu spokoju i koncentracji.

❀ Joga: Ćwiczenia jogi łączące ruch, oddech i medytację.

❀ Czytanie literatury duchowej: Książki i artykuły na temat duchowości mogą dostarczyć inspiracji i wiedzy.

❀ Refleksja: Czas spędzony na refleksji nad własnym życiem, wartościami i celami.

❀ Praktyki wdzięczności: Codzienne wyrażanie wdzięczności za to, co mamy, pomaga w budowaniu pozytywnego nastawienia.

❀ Kontakt z naturą: Spędzanie czasu na łonie natury może pomóc w odnalezieniu wewnętrznego spokoju i harmonii.

Jakie są korzyści z rozwoju duchowego?

Korzyści z rozwoju duchowego są naprawdę bardzo liczne, głównie mogą obejmować:

❀ Lepsze zdrowie psychiczne: Redukcja stresu, lęku i depresji.

❀ Większa empatia i współczucie: Lepsze zrozumienie i troska o innych ludzi.

❀ Zwiększona kreatywność i intuicja: Lepszy dostęp do wewnętrznych zasobów i pomysłów.

❀ Większa odporność na trudności: Umiejętność radzenia sobie z wyzwaniami życiowymi.

❀ Głębsze poczucie spełnienia: Znalezienie sensu i celu w życiu.

Rozwój duchowy to proces, który może przynieść wiele korzyści, ale nie każdy jest na niego gotowy lub odpowiednio nastawiony. Oto cechy, które mogą przeszkadzać lub uniemożliwiać rozwój duchowy:

✘Brak otwartości: Osoby, które są zamknięte na nowe doświadczenia i za żadne skarby nie chcą zmieniać swojego sposobu myślenia, mogą mieć trudności z rozwojem duchowym. Duchowy rozwój wymaga otwartości na nowe perspektywy i gotowości do zmiany, jak również akceptacji odmienności zdań w społeczeństwie, a osoba zamknięta na zdrową dyskusję, nie przebrnie przez ten proces.

✘Materializm: Nadmierne przywiązanie do dóbr materialnych i dążenie do bogactwa może odciągać uwagę od duchowych praktyk. Osoby, które koncentrują się wyłącznie na materialnych aspektach życia, mogą zaniedbywać swoje potrzeby duchowe. Afirmacje skupione tylko i wyłączne na dobrach, nie przyniosą żadnych korzyści z ich praktyki, stąd wiele osób uważa, że skoro nie udało im się czegoś dzięki temu osiągnąć, rezygnują z dalszych oględzin tematu duchowości.

✘Negatywne nastawienie: Pielęgnowanie negatywnych emocji, takich jak złość, zazdrość czy nienawiść, może blokować rozwój duchowy. Duchowy rozwój wymaga pracy nad pozytywnym nastawieniem i empatią oraz zmianie negatywnego aspektu myślenia w pozytywny - co łatwe nie jest. Wiem z doświadczenia ;).

✘Brak samodyscypliny: Rozwój duchowy często wymaga regularnych praktyk, takich jak medytacja, modlitwa czy refleksja. Osoby, które mają trudności z utrzymaniem samodyscypliny, mogą mieć problem z konsekwentnym dążeniem do duchowego wzrostu.

✘Sceptycyzm: Nadmierny sceptycyzm i brak wiary w duchowe praktyki mogą utrudniać ich skuteczność. Osoby, które podchodzą do duchowości z dużą dozą niedowierzania, a zarazem ogromem poczucia udowadniania tego przez osoby, które pracują z rozwojem duchowym - mogą nie osiągnąć pełnych korzyści z duchowych praktyk, albo nawet i żadnych. 

Podsumowując; Rozwój duchowy to osobista intymna podróż, która wymaga otwartości, pozytywnego nastawienia i zaangażowania. Każdy może pracować nad tymi cechami, aby lepiej zrozumieć siebie i osiągnąć wyższy poziom duchowego zrozumienia, jednakże powyższe punkty muszą zostać harmonijnie zachowane. Jeśli chodzi o to jak zacząć, mogę polecić kilka książek i autorów, od których warto zacząć swoją podróż;

• "Potęga teraźniejszości" - Eckhart Tolle

• "Droga miłującego spokoju" - Thich Nhat Hanh

• "Rozmowy z Bogiem" - Neale Donald Walsch

• "Siddhartha" - Hermann Hesse

• "Cztery umowy" - Don Miguel Ruiz

• "Autobiografia jogina" - Paramahansa Yogananda

• "Ścieżka miłości" - Deepak Chopra

• "Medytacja: O czym mówi mistrz" - Osho

• "Przebudzenie" - Anthony de Mello

• "Księga życia" - Jiddu Krishnamurti

Każda z tych książek oferuje unikalne spojrzenie na duchowy rozwój i może pomóc w poszerzeniu twojej perspektywy. Mam nadzieję, że któraś z nich przypadnie Tobie do gustu. Życzę Ci powodzenia i wysyłam dużo energii do rozpoczęcia tej pięknej wartościowej podróży, a gdyby coś było nie jasne, zawsze możesz się ze mną skontaktować, przypominam, że na początku posta dodałam namiary do kontaktu ze mną. 

Z miłością i harmonią! ~